- ευνοώ
- (Α εὐνοῶ, -έω) [εύνους]δείχνω σε κάποιον την εύνοιά μου, τη φιλική μου διάθεση, είμαι διατεθειμένος ευνοϊκά απέναντι σε κάποιον, τόν συμπαθώ (α. «οὐκ εὐνοέει τοῑς ἐμοῑσι πρήγμασι», Ηρόδ.β. «τόν ευνόησε η τύχη»)νεοελλ.1. συμβάλλω στην επιτυχία κάποιου σκοπού, παρέχω πλεονεκτήματα για την επιτέλεση κάποιου σχεδίου («αν μάς ευνοήσει ο καιρός, θα ταξιδέψουμε»)2. δείχνω την προτίμηση μου, τηρώ μεροληπτική στάση απέναντι σε κάποιον3. παθ. ευνοούμαια) έχω την εύνοια κάποιουβ) ωφελούμαι από τα πλεονεκτήματα, τους ευνοϊκούς όρους κάποιου ευεργετήματοςγ) φρ. διεθν. δίκ. «ρήτρα τού μάλλον ευνοουμένου κράτους» — η υποχρέωση που αναλαμβάνει με σύμβαση ένα κράτος απέναντι σε κάποιο άλλο να παρέχει σ' αυτό τα μεγαλύτερα εμπορικά πλεονεκτήματα τα οποία έχει παραχωρήσει ή θα παραχωρήσει ενδεχομένως σε τρίτο κράτοςαρχ.1. παθ. α) απολαμβάνω την εύνοια κάποιου ωφελούμαι από τις περιποιήσεις κάποιου («ὑπὸ γυναικῶν εὐνοεῑσθαι», Βέττ. Βάλ.)β. αγαπιέμαι («εὐνοεῑσθαι ὑπό θεῶν και ὑπό γυναικῶν», Ηφαιστ. Αστρ.)2. (για αντιδίκους) συμβιβάζομαι, συμφιλιώνομαι («ἴσθι εὐνοῶν τῷ ἀντιδίκῳ σου ταχύ», ΚΔ).
Dictionary of Greek. 2013.